(açsın aç)

(açsın aç)

bir gıdım şarabın içinde boğulmak üzereyken bir sinek bacağını uzatır

sineğin derdi seni çekip çıkarmak değil kanını emmektir, sen de dua edersin sineğe

aletini ileri geri yaptığın her saniye Gazze’de bir çocuk ölür, farkında olmadan

varacaksın farkına uğruna şerefini sattığın şeytanın krallığı tepene çöktüğünde

aldanmayın lüks gıcır arabalara ve uzay gemisi yatlara, hepsi yoksulluğun sembolüdür

yerlerde süründük yıllarca, tezeklerin arasında ve bir gülücük için neler vermezdik

bir gıdım şarabın içinde tekrar tekrar boğulmak için neler vermezdik

hata mı ettik, tutunarak sineğin bacağına? köle olarak yaşamaktansa, yok olmaya yüz tut

hata mı ettik, elimizi uzatarak dilencilere, oysaki onların bize ihtiyacı vardı, bizim değil

hata mı ettik, ağzımızı iki yana açarak, zavallı mı sandılar bizi, oysaki onlardı zavallı

aksiyon almayan alamayan, varmayan varamayan ve olmayan olamayanlar yoktur aslında

boştur bu evren, birkaç kaya parçası, gaz devi, ateş kuyusu ve dımdızlak salaklar

bir gıdım şarap mı kaldı geriye, içelim öyleyse, içelim ta ki içimizdeki nihilizm ölene kadar

varoluş dediğin bir böceğin lavabo deliğinden suyla akıp gitmeden önceki son debelenişi

varoluş dediğin tank paletleri altında ezilen Kongo’lu çocuğun son çığlığı

baba! bacaklarımı geri verecekler mi?

ana! neden koluma kızgın demir bastılar?

ey kurukafa! banyoya gidenler neden geri gelmiyor?

varoluş dediğin aşağılık bir sidik yarışından öteye geçebilmiş mi?

insan dediğin bir kediden üstün mü, bir kedi duvarın üzerinde huzurla kuşları izlerken?

açlığını itiraf ettiğin gün, insan olacaksın ve olduğun gün evrileceksin ama o insan ölecek

ne übermensch ne tanrı yalnızca ve yalnızca var bir gerçek o da her şey bir sanrı, yalan

insan dediğin bir kediden üstün mü, bir kedi tozun içinde sırt üstü yuvarlanırken neşeyle?

bir kedi yuvarlanırken neşeyle, sen kardeşine süngü saplardın

bir kedi yuvarlanırken neşeyle, sen kardeşinin evini ateşe verirdin, yazık sana insan, yazık